Het is niet niks: dagelijks komen tussen de 20 en 40 mensen bij ons over de vloer.
Per jaar bezoeken ongeveer 60 unieke personen onze huiskamer. Paradijsvogels, kleurrijk en vol verhalen:
- De vrouw die op een veel te dure kamer woont, omdat ze van de awbz niet meer in die veilige inrichting mag wonen, en het daar nét niet alleen redt
- De alcoholist die niet eens meer om de vergetelheid drinkt, maar ‘zo maar’ uit weerbarstige gewoonte
- De drugsverslaafde die overal waar hij is, niet mag zijn, en nergens met een gerust hart even kan gaan zitten
- De man die zoveel stemmen in zijn hoofd hoort, dat hij de drukte in het slaaphuis soms niet aan kan – en daarom met een slaapzak de Kolleberg op loopt
- De man die driemaal per jaar op de fiets stapt om naar Portugal te gaan – en telkens (bij Parijs of Maastricht) rechtsomkeert maakt omdat zijn knieën versleten zijn
- De man die bij Vixia niet elke dag op tijd kon komen – en nu regelmatig met zijn papierprikker door de omgeving fietst om zwerfvuil op te ruimen
- De man die ‘thuis’ alleen de mijnheer van de thuiszorg ziet, om zijn handen in verband te wikkelen, omdat de artsen in het AZM niets meer weten tegen de pijn
- De man die regelmatig op het politieburo gaat vragen of hij zich alsjeblieft mag douchen, want op straat helpt zelfs de deodorant van de tv-reclame niet
- De moeder van onze vrijwilliger, die zo trots is op haar dochter – en zo graag onder onze gasten is -, dat ze regelmatig mee komt eten.
